فیبروم رشدغیرطبیعیه که دررحم زن ایجادمیشه.
گاهی اوقات این تومورهاکاملا بزرگ میشن وباعث دردشدیدشکم وپریودی های شدیدمیشن. درموارد دیگر، آنها علائم ونشانه ای ایجاد نمیکنن، تومورها معمولا خوش خیم یاغیرسرطانی هستن.
البته علت فیبروم ناشناخته است.
این تومورها معمولا بین ۱۶ تا ۵۰ سال ( سنین باروری ) رشد میکنن. دراین سالها مقدار استروژن بالاتره.
هنگامی که فیبروئید رشد میکنه، می تونه تابعداز یائسگی رشدکنه. همانطور که سطح استروژن کاهش می یابد، فیبروئید کوچک می شود.
علائم میوم:
۱. کم خونی، نتیجه پریودی سنگین
۲. درد پشت یا دردپا
۳. یبوست
۴. ناراحتی درقسمت پایین کمر، به خصوص در فیبروئیدهای بزرگ
۵. تکرر ادرار
۶. پریودی سنگین و دردناک
۷. درد هنگام نزدیکی
چگونه می فهمند که من فیبروم دارم؟
سونوگرافی شکم ، ام آر ای ، هیستروسکوپی ، لاپاراسکوپی
فیبروم ها معمولا با بارداری تداخل ایجاد نمی کنن، بااین حال، ممکنه فیبروم ها باعث ناباروری یاازدست رفتن بارداری شن.
فیبروم ها خطرعوارض حاملگی خاصی مثل جداشدگی جفت، محدودیت رشد جنین وزایمان زودرس روزیاد می کنن.
اگه فیبروم باعث بسته شدن مجرای دهانه رحم یا لوله های رحمی شه امکان ناباروری وجوددارد.
هنگامی که درمان لازم باشه ، درمان به صورت دارو یا جراحیه.
درمان دارویی:
هورمون آزادکننده گنادوتروپین موجب تولید استروژن کمترمیشه که فیبروئیدها رو کاهش می دهد. این هورمون چرخه قاعدگی رو متوقف می کنه، اماپس از درمان ، برباروری تاثیری نداره. این هورمونها می توانن علائم یائسگی روایجادکنن، ازجمله گرگرفتگی ، تمایل به عرق بیشتر، خشکی واژن ودربعضی موارد افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان ، این هورمونها معمولا قبل از عمل جراحی برای کاهش فیبروم داده می شود.وبه صورت کوتاه مدت استفاده می شوند.
اگرعلائم شدید باشه ودرمان شکست خورده باشد، جراحی ممکنه ضروری بشه..
